Dankzij Bart leerde ik een een belangrijke les over rouw en verlies

We doken samen in deze vraag en zijn gevoelens. Stelde hij te hoge eisen aan zichzelf? Voelde hij zich minder waard zonder deze prestatie? We kwamen er niet meteen uit. Ik stuurde hem vragenlijsten toe om meer inzicht te krijgen maar toen gebeurde er iets onverwachts; ik kreeg zelf een fietsongeluk, brak mijn elleboog en mijn eigen droom van een fietsvakantie naar Rome dreigde in duigen te vallen. Gelukkig kon ik herstellen en mijn droom alsnog waarmaken, iets dat voor Bart helaas niet meer mogelijk was. 

Na mijn vakantie zag ik Bart weer, en ineens viel alles op zijn plek. Wat Bart doormaakte was niet ongezond of problematisch - het was rouw. Het verdriet om een verloren droom. Ik deelde mijn eigen ervaring met hem en hij reageerde opgelucht: "Je begrijpt me echt". 

Bart heeft inmiddels een manier gevonden om veilig te blijven sporten. De vragenlijsten bevestigden wat ik inmiddels wist: hij is een gezonde volwassen man. 

 

Maar deze ervaring leerde mij iets essentieels: we zijn geneigd om rouw en verdriet te problematiseren. Soms is het gewoon verdriet, en dat is oké. Het hielp mij inzien hoe waardevol het is om mijn eigen ervaringen, zowel de fijne als de lastige, mee te nemen in mijn werk als hulpverlener.